Christian Hery, het verhaal van een buitengewone maquette!
“Alles was al klaar in mijn hoofd, bekent Christian Héry, de houten structuur was al grondig bedacht en herwerkt ”.
Foto: Yannick Le Boulicaut
Hij had zijn meesterwerk al helemaal uitgedacht na voltooiing van zijn opleiding, ingericht door een CAP-BP in Loir-et-Cher en voortgezet in Anjou, met een perfectionering in de Fédération compagnonnique en de ESC. Hij herinnert het zich:
In 72-73 kwam Marcel Sangué elke dag naar de ESC. Hij hield er systematisch halt om er met ons te discussiëren over techniek. We waren toen met z’n 30 of 35.
Daarvoor werkte onze leisteenlegger bij de firma’s Delestre (Blois) et Martin (Tours), en vervolgens bij verschillende ambachtsmannen in Angers. In 1976 wordt hij zelfstandige en stelt hij 4 werknemers te werk, tot in 2015, het jaar van zijn pensioen. Na een paar maanden rust heeft hij er genoeg van, de tijd is rijp, hij gaat eraan beginnen. Christian zet zich aan zijn onvoltooide project, veertig jaar later. Hij verzamelt ideeën, oude tekeningen en een paar hulpmiddelen en richt in de kelder van zijn woning een werkplaats in, waarvan het venster uitgeeft op een serene tuin vol bomen in Montreuil-Juigné.
Foto: Yannick Le Boulicaut
De werf start in 2016 en eindigt na 4 jaar van inspanning en toewijding. Hij heeft alles zelf gedaan, behalve de massiefhouten sokkel en enkele precisiesnedes in het hout voor het timmerwerk. Het is een buurman, met de juiste machine, die hem hierbij heeft geholpen. De rest, lood, koper, hout, tufsteen, zink, mortel en bladgoud is volledig te wijten aan zijn harde werk en geduld.
Als je de uren optelt kom je aan 3000! Hij rekent uit:
Laten we zeggen, ongeveer een dag van 10 uur per week, vermenigvuldigd met 52 weken in een jaar… Al 4 jaar lang… dat moet zoiets zijn want er waren avonden en zondagen!
Foto: Yannick Le Boulicaut
Christian geeft toe dat hij er soms echt genoeg van had, en zelfs af en toe, geïsoleerd en alleen in de kelder, een paar weken niet meer kwam. Maar hij keerde altijd terug, ging altijd verder en slaagde er uiteindelijk in om zijn maquette te voltooien!
En enkele natuurleien later…
Ik belde naar Bertrand Lanoë, die ik al lang ken. Ik moest het leren. Ik heb zoveel pallets van CUPA PIZARRAS behandeld, ik wist dat hij het zou vinden. Met Bertrand zijn we begonnen met Cupa 6 en dat was heel goed.
Foto: Yannick Le Boulicaut
Deze bedekking met aflopende maten: de kleinste leien zijn kleiner dan één centimeter breed en 25 mm hoog. Aan de afwatering zijn de grootste niet breder dan 25 mm op 60 mm lengte. Om ze te snijden heeft hij zijn aambeeld verkort en laste hij er een stop op om er zijn vinger op te spannen. De kunstenaar geeft toe:
Als er één ding moeilijk was, waren het misschien de barsten die meer werk waren dan gedacht.
Hij kan elk werkstuk tellen zoals een Zwitsers uurwerk:
517, voor de conische toren, 475 voor de basis van de spits, 555 voor het uitsteeksel…
In totaal? Door alle technische problemen op te tellen, kom ik tot een resultaat van ongeveer 8000 leien!
Foto: Yannick Le Boulicaut
Het werkstuk is geen specifiek monument. Het bevat alle bronnen en inspiratie die de daklegger in zijn professioneel leven is tegengekomen, dat hij hoofdzakelijk heeft gewijd aan de restauratie van erfgoed. Sommige wervelingen op de klokkentorens zijn een vrije interpretatie van de architectuur in Barcelona waar een van de kinderen van Christian woont.
Christian Héry stelt zich het vervolg als volgt voor:
Een Amerikaan heeft me veel geld geboden voor deze maquette, maar goed… dat is niet de bedoeling. Ik wilde dat ze zou reizen, dat ze zou worden tentoongesteld in salons of op beurzen, om jongeren te overtuigen te kiezen voor ons schitterend vak.
