Wat is de pyriet?
Onder de metaalhoudende mineralen die verspreid zijn in of een verbinding aangaan met diverse heterogene gesteenten, moeten twee sulfides, goed bekend bij leisteenleggers en vaak verward door hun uitzicht, worden onderscheiden:
IJzerpyriet, dat chemisch stabiel is, en pyrrhotiet, min of meer corrosiewerend en dat in bepaalde omstandigheden zal oxideren.
La Pyrite de fer.
Deze stof heeft de vorm van vierkante kristallen van enkele millimeters en kan worden herkend aan het lichtgele metalen schijnsel op een verse breuk.
Pyriet heeft soms de vorm van geïsoleerde kristallen in de leisteen en is soms verspreid of geconcretiseerd in ‘kransen’ of in echte ‘constellaties’ op kwarts. Het is de ‘diamant’ van de steengroeves of ‘koperpyriet’ zoals het soms verkeerdelijk wordt genoemd door zijn inoxideerbaarheid.
Deze sulfide kan in dunne lagen op het oppervlak van een leisteen voorkomen, zoals een elegante ijsbloem (dendriet). Het is de ‘pyrietbloem’ of ‘foriace’.
De stabiliteit van dit mineraal wordt erkend in de omstandigheden van leisteenbekleding en zijn aanwezigheid, zelfs in de hele dikte en zonder technische ongemakken. Het kristal, dat goed vastzit in de lagen van het gesteente, komt niet los.
Pyrrhotiet
Dit mineraal heeft dezelfde chemische samenstelling als pyriet en is soms te vinden in fossielafdrukken. Het levert ook soms een bijdrage aan de vorming van concreties met kwarts en calsiet. Het komt ook voor in de vorm van bruinachtige, oppervlakkige blaren, linzen.
Maar dit mineraal kan aanwezig zijn in het gesteende door impregnatie en is niet op te sporen bij het onderzoeken van een nieuwe leisteen. Het evolueert met de tijd en veroorzaakt een gegeneraliseerde oxidatie die het dak kleurt in ijzerachtige nuances. Deze verandering heeft, in principe, geen invloed op de fysisch-chemische eigenschappen van het materiaal, maar kan min of meer worden aanvaard door de fabrikant als ze niet past in het concept van het architecturale project. In sommige gevallen blijft de oxidatie gedurende enkele jaren bestaan, in andere gevallen, zal ze mettertijd verdwijnen.
Pyrrhotiet heeft dezelfde chemische samenstelling als pyriet, maar heeft altijd te veel zwavel waardoor het dus kan veranderen in ijzerhydroxyde en deze tekenen van oxidatie kan vertonen, of in het geval van concreties een perforatie van de leistenen.
